نقشِ واقعیتافزوده در توسعه امرِ خیر | آناستازیا موروزوا | ترجمه: هستی حسینی
وقف، ضامن ماندگاری امر خیر است
واقعیت مجازی در امور خیریه | آناستازیا موروزوا | ترجمه: هستی حسینی
آماده شنیدن مشکلات خیرین هستیم
قرآن و گفتمانسازی تمدنی در جامعه معاصر | الهه میرباقری
خیر قرآنی، اشکال و روشها | ملیحه پورترابی
مردم فقیر بازیچه نیستند | حسین شیخ
دهشآوری در اقتصاد ناپایدار (ترجمه و تلخیص پریسا علیویردی)
مشارکت داوطلبانه راهبردی؛ دستورالعلمی برای سازمانها | سارا جین رینبورگ، واندا لی بیلی، مگ مور و کریستین سیناترا
اعتماد مردمی به خیریههای دولتی یا غیردولتی | سعید مسعودی پور و علیرضا زمانی
همیشه پای یک خیریه در میان است! | میلاد مرادی
راهبردهایی برای حمایت از آسیبپذیرترین اقشار در برابر کرونا | ترجمه: نفیسه کردآبادی
تجربهنگاری: مدلهای فقرزدایی بومی | اکرم گلمحمدی
مالیات اسلامی، راهکاری برای رفع فقر
فقر و مناسبات بینالملل | طاهره خدادادی
فقرزدایی در گستره تاریخ | امید اخوی
الگوسازی بومی فقرزدایی
فقرزدایی پروژهای همگانی | سیدحسین سیدی
درباره ما
شماره ۶ (زمستان ۱۴۰۰)
حجتالاسلام غلامرضا عادل، معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه، اشراف کاملی بر مسایل اجتماعی جامعه دارد. به سبب نوع فعالیتش همچنین با دایره وسیعی از خیرین و نیکوکاران در ارتباط است. این اشراف و ارتباط در مجموع از او فردی مطلع در خصوص چالشهای امیر خیر در کشور ساخته است. فردی که باید به سخنانش بیش از یک مدیر سازمانی توجه نمود.
هر داوطلبی میخواهد که با موسسهای که قابل احترام و اعتماد است و رویکردی شفاف دارد، همکاری کند. در یک موسسهی خیریه ارتباط میان کارمندان و داوطلبان باید به گونهای باشد که هر دو طرف از این ارتباط سود ببینند. چراکه در مجموع همه در موسسه به دنبال یک هدفاند.
وقف یکی از آموزههای دین اسلام است که از منظر تاریخی دارای کارکردهای مثبتی در اداره و آبادانی جوامع اسلامی داشته است. به لحاظ تاریخی، بسیاری از مساجد، جادهها، پلها، رصدخانهها و مراکز علمی و آموزشی طبق الگو و مفهوم وقف تأمین مالی شده اند. از جمله آنها میتوان به مدارس نظامیه، مدرسه موقوفه بنی سعد بخارا و مدرسه اسلامی قرطبه اشاره کرد.
در دهه ۱۰ خورشیدی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با ادغام حوزه آموزش پزشکی و خدمات سلامت تشکیل شد. در بند ۱۰ قانون تشکیل وزارت خانه آمده بود که باید سازمان، موسسه یا بنیادی در این مجموعه برای تسهیل و نظارت بر کار خیریههای مرتبط با سلامت تشکیل شود. با گذشت ۳۰ سال از آن قانون، چنین نهادی تشکیل نشد تا در دولت یازدهم حوزه قائم مقام وزیر بهداشت در امور مشارکتهای اجتماعی ایجاد و مسئولیت آن به دکتر سید محمدهادی ایازی سپرده شد.
کافی است تا اندکی پای صحبت فعالان سمنها و خیریهها بنشینیم تا متوجه شویم متصدیان این حوزه با چه مشکلاتی روبه رو هستند. چالشهایی که بخش درخور توجهی از آنها ریشه در موضوعات حقوقی دارد. مواردی همچون «فرایند طولانی اعطای مجوز»، «خلأ قانونی در برخی حوزهها و نبود قانون مشخص»، «پول شویی»، «فرار مالیاتی»، «تخلفات سیاسی» و پارهای از مسائل دیگر که همگی ریشه در نبود سازوکار قانونی مشخص دارد.
بحث این نیست که در آموزش است یا در حوزههای دیگر، نوع رفتار مهم است. حتی اگر قصد دارید خدمات پزشکی بدهید مثلا دندان پر میکنید یا هرکار دیگر، باید ببینید آیا باعث نمیشود که این افراد توجهشان به بهداشت دندان کم شود؟ نوع کار نباید فقط تسکینی باشد، باید علاوه بر درمان و تسکین از جنس پیشگیری و آموزش هم باشد.
در قرن بیست و یکم حکومتهایی موفقتر هستند که نظارتها را قویتر کردهاند نه حکومتهایی که برنامه ریزیها را بیشتر و مسئولیتهای خود را سنگینتر کرده اند. کار سختی نیست که مسئولان نظارتها را گسترش دهند و شاخصهایی را مشخص کنند.
گفت وگوی پیش رو با مهندس «محمدمهدی جعفری» از اعضای شورای پژوهشی این پژوهشکده پیرامون چالشهای نیکوکاری در سطح حاکمیت است. در ادامه شما را به مطالعه آن دعوت می کنیم.
اولین گام این است که معلوم شود کدام قسمت کاری برای موسسه ارزشمندتر است. با داشتن یک برنامه بلند مدت برای ایجاد تغییراتی که مایلید در موسسهتان مشاهده کنید تا تاثیرات کارتان افزوده شود و قطعا در این مسیر میتوانید از کمکها داوطلبان نیز استفاده کنید.
معتقدم که وقت هدر رفته مردها بیشتر از زنهاست. بیشتر، مردها به سبب بیاعتماد شدنشان حاضر به وقت گذاشتن نیستند؛ ولی زنها اعتماد میکنند. اینکه چرا زنها بیشتر اعتماد میکنند و مردها اعتماد نمیکنند، دلیلش داخل اجتماع است و اتفاقاتی که افتاده است.
حجت الاسلام اسماعیل آذرینژاد متولد سال ۵۸، ساکن شهر دهدشت استان کهگیلویه و بویراحمد است و علاوه بر تحصیلات حوزوی، لیسانس جامعهشناسی و ارشد عرفان دارد. مدرس و معاون فرهنگی حوزه است و این روزها او را به عنوان طلبهای میشناسند که به روستاها و مناطق محروم میرود و برای بچهها کتاب قصه میخواند.