پژوهشکده مطالعات وقف و نیکوکاری (خیرماندگار) کشف «خود» و زیستن با «دیگری» جایگاه نهادهای خیریه در ارتقای کارکرد تأمین مالی خرد به منظور فقر زدایی | دکتر محمد سلیمانی خیریهها در جهت خانهدار کردن نیازمندان گام بردارند. نوآوری اجتماعی در جوامع محلی با تأکید بر تجربیات جهانی در حوزه پیشرفت راههایی برای توسعه امر خیر در نسبت با پیشرفت کشور برونسپاری تحول اجتماعی | سوزان کاتس واتکینز. آن سوییدلر و توماس هانان (ترجمه: احمد سعیدی) درسهایی از Santé Diabète در مالی | استفان بسانکن و همکاران (ترجمه: فاطمه عبدالعظیم بیگ) سازمانهای غیردولتی و مسئله بیکاری | علیرضا اسکندرینژاد سازمانهای غیردولتی و نقش آنها در توسعه پایدار جامعه | زینالعابدین نور حسنی و همکاران (ترجمه: فاطمه عبدالعظیم بیگ) فرهنگ نیکوکاری نا امنی روانی جامعه را از بین میبرد رشد خیریهها در نقشه پیشرفت کشور | محسن الیگودرز کوششها و کشمکشها در نسبت نیکوکاری با پیشرفت ایران | نعمتالله موسیپور کارکردهای نیکوکاری در پیشرفت کشور | سید حسین سیدی شماره ۹ (بهار ۱۴۰۲) شماره ۸ (پاییز و زمستان ۱۴۰۱) واحد ارزیابی «نیکی گواه» معرفی طرح های بین المللی اقلام خارجی | مهشید رضائی کاهش محسوس گذشت و بخشندگی ایرانیان | ملیکا مقدم قدرت غذا را نادیده نگیریم | نسیم یادگار. محمدمهدی معماریان
کنشهای دولت در حوزه فقرزدایی معمولاً در قالب اعطای تسهیلات یارانهای یا اعطای کمکهای مستقیم به اقشار آسیبپذیر با اتکا به منابع مالی دولتی دنبال میشود و بررسیهای مختلف بهعدم موفقیت هر دو روش در رفع فقر اشاره میکنند. مهمترین ضعفهای تسهیلات یارانهای آن است که اولاً فراگیر نیست، ثانیاً فقط یک بار عرضه میشود و ثالثاً دولت، نظام انگیزشی کاملی برای رصد اثربخشی این وامها ندارد.
روزگاری وقف و مشارکت مردمی در راستای توسعه علمی جامعه اسلامی قرار گرفته است و باعث پیشرفتهای مهم علمی در جامعه شده است. به عبارتی بیراه نیست که گفته شود یکی از ارکان پیشرفت تمدن اسلامی وقف بوده است.
طرح جمع آوری اقلام مازاد، فرصتی است تا مردم فارغ از دغدغههای روزگار، برای رفاه همنوعان خود قدم بردارند. این امر تنها به یک کشور خلاصه نمی شود نمونه های بین المللی این طرح هم با تجربه های موفق وجود دارند که در این بخش به معرفی و در نهایت ذکر دلایل موفقیت آن می پردازیم.
در نگاه ایرانی ـ اسلامی ما، موضوع کمک، یاریگری و اطعام وجود داشته و دارد. غذا دادن به فقرا همچنین در نذورات و فرهنگ مردم ایران سابقه طولانی دارد.
این سازمان، برای هر داوطلب جدید، یک فرآیند قوی متشکل از یک راهنمایی و یک جهتگیری دقیق را انجام میدهد که نه تنها بر وظایف لجستیکی تمرکز میکند، بلکه همچنین این اطمینان را حاصل مینماید که افراد از آسیبهای روانی مطلع هستند و میدانند چگونه با مردم به طور صحیح و با متانت، رفتار کنند.
با توجه به این که در دنیای امروز سازمان ها قادر نیستند که همه مسائل و نیازهای خود را به تنهایی برطرف سازند. بیشتر کشورهای پیشرفته باید برای تداوم رشد و توسعه همه جانبه سایر مشارکت مردم و نهادهای مردمی را در اداره امور کشور به کار گیرند،
بر اساس گزارش پژوهشی خیریههای کشور استرالیا در سال ۲۰۱۹، مجموع درآمد آنها نزدیک به ۵۰ میلیارد دلار بود که از این مقدار تنها حدود ۸۳۰ میلیون دلار به حوزۀ رفاه اجتماعی اختصاص داشت. ضمن اینکه کمک معیشتی تنها بخشی از رفاه اجتماعی را شامل میشود.
گرسنگی یک مشکل همیشگی در جامعه جهانی ما است و «روز بانک ملی غذا»، نوعی یادآوری است برای آنکه بدانیم هیچکس نباید گرسنه به خواب برود. بانکهای مواد غذایی با کمک داوطلبان و مددکاران اجتماعی به فقرا غذا میدهند. آنها همچنین ابزارهای خودکفایی را ترویج میکنند.
آیینهای جمعی نیازمند مولفههایی همگون میباشند. کنش رفتاری در این قبیل آئینها، به عناصری وابسته است که به آن موجودیت داده و امکان بروز آنها را فراهم سازد. یکی از این عناصر بنیادین، فضای عمومی است که در مواجهه با یک آئین جمعی، به یک «مکان ـ معنا»ی هویت بخش تبدیل میشوند.
اطعام فقرا نخستین گام برای تحقق جامعهای عدالت محور است. جامعهای که با ایجاد فرصتهای برابر، در جهت ارتقاء خود تلاش میکند و همزمان به تک تک افراد خود نوعی مسئولیت اجتماعی در قبال اقشار آسیب پذیر جامعه را تنفیض نموده و اجرای آن را نه در شمار یک عمل صرفا اخلاقی، بلکه به مثابه یک فریضه مهم دینی قرار میدهد.
استفاده از تصاویر ترحم برانگیز در جلب مخاطب، یکی از روشهای مؤسسات خیریه و خیّران مستقل است. موضوعی که بارها به آن نقد شده است؛ اما باز هر از چند گاهی در صفحات مجازی و رسانههای جمعی با آن مواجه میشویم. در این یادداشت با بررسی نمونههای خارجی و داخلی به این موضوع میپردازیم.