پژوهشکده مطالعات وقف و نیکوکاری (خیرماندگار) کشف «خود» و زیستن با «دیگری» جایگاه نهادهای خیریه در ارتقای کارکرد تأمین مالی خرد به منظور فقر زدایی | دکتر محمد سلیمانی خیریهها در جهت خانهدار کردن نیازمندان گام بردارند. نوآوری اجتماعی در جوامع محلی با تأکید بر تجربیات جهانی در حوزه پیشرفت راههایی برای توسعه امر خیر در نسبت با پیشرفت کشور برونسپاری تحول اجتماعی | سوزان کاتس واتکینز. آن سوییدلر و توماس هانان (ترجمه: احمد سعیدی) درسهایی از Santé Diabète در مالی | استفان بسانکن و همکاران (ترجمه: فاطمه عبدالعظیم بیگ) سازمانهای غیردولتی و مسئله بیکاری | علیرضا اسکندرینژاد سازمانهای غیردولتی و نقش آنها در توسعه پایدار جامعه | زینالعابدین نور حسنی و همکاران (ترجمه: فاطمه عبدالعظیم بیگ) فرهنگ نیکوکاری نا امنی روانی جامعه را از بین میبرد رشد خیریهها در نقشه پیشرفت کشور | محسن الیگودرز کوششها و کشمکشها در نسبت نیکوکاری با پیشرفت ایران | نعمتالله موسیپور کارکردهای نیکوکاری در پیشرفت کشور | سید حسین سیدی شماره ۹ (بهار ۱۴۰۲) شماره ۸ (پاییز و زمستان ۱۴۰۱) اطعام پایدار بر پایه کرامت انسانی نقش آستانهای مقدس در اشاعه فرهنگ اطعام و نیکوکاری | محمدرضا مداحی استعاره اجتماعی از یک دستور الهی | مریم محمدی مردم فقیر بازیچه نیستند | حسین شیخ
یکی از نخستین اقدامات سرتیپ دکتر امیرخان امیر اعلم در سمت ریاست بهداری قشون، انحلال اداره صحیه قشونی و تشکیل سازمان بهداری قشون بر اساس قواعد مرسوم در ارتشهای پیشرفته بود. پس از آن مسئولیت یافت تا بهداری ژاندارمری کشوری را نیز بنیان بگذارد.
در دانشگاه ما اخلاق مدنی امکان رشد ندارد. اخلاق مدنی اخلاقی است که بر اساس آموزههای آن افراد یاد میگیرند که نه برای خوشامد نظام سیاسی یا ایدئولوژیک، بلکه برای فضیلتهای خودشان، برای تربیت خودشان و برای ارزشهایی که آزادانه انتخاب کردهاند، تلاش نموده و در بستر آن رشد پیدا کنند.
در آئین زرتشت، بیماری، فقر، بیسوادی و نظایر آن نمودهایی از غلبه نیروی اهریمنی است. به همین سبب معتقدان به این آئین طبق آموزههای اوستا در تقویمهای دینی خود روزهایی از سال را تحت عنوان «گاهنبار»، به اطعام فقرا و نیایش اختصاص دادهاند.
تمدنهای باستانی برای حفظ سرمایههای انباشت شده حکومت از نوعی سازمان شبیه موقوفات اسلامی برخوردار بودند که وظیفه صیانت از آنها را در گذر زمان بر عهده داشتند. این سرمایه در گردش، از یک سو حکومت را همواره سرشار از ثروت و قدرت ساخته و از سوی دیگر طبقات اجتماعی را نیز از سود عملکرد آن بهرهمند مینمود.