تازه های نشر در حوزه نیکوکاری معماران عصر جدید «مهرجویی، راوی مشارکت!» یاوردهی؛ مرهم رنج برنج هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیّت… «جنبش خبر خوب» چگونه تأسیس شد؟ «آرشیت» یک فرهنگ و روش کار است فرهنگ نیکوکاری انلاین در حال توسعه است کرادفاندینگ میتواند به اعتماد افراد جامعه به همدیگر کمک کند Ussd اولین مسیر پرداخت نیک از راه دور یووارلا ( Yuvarla) شرکت اجتماعی در ترکیه آشنایی با اولین خیریۀ فعال دنیا در فضای رمزارز | مینا خاکی گزارش NONPROFIT TECH FOR GOOD از کاربرد فناوری در سازمانهای غیرانتفاعی( ۲۰۲۳) به دنبال استفاده از هوش مصنوعی در پلتفرم «مردمانیم» هستیم | کاظم قنبری آگاپه؛ پلتفرمی برای اقدامات بشردوستانه | زهرا حاتمی نگاهی به «همت جوانان»؛ یک خیریۀ مجازی در کشور | مریم داوری آشنایی با پلتفرم سایه | گفتگو با آقای محمدعلی سبحانی مزایای فناوریهای مالی(Fintech) در جذب سرمایه و کمک های مالی| مجید ولی محمدی پژوهشکده مطالعات وقف و نیکوکاری (خیرماندگار) کشف «خود» و زیستن با «دیگری»
الگوسازی جامعه کنونی ایران بجای آنچه انسانها ناقص قلمداد میشوند، الگوهایی از نوع خداوندان قرار میدهد؛ که البته خداوندبودنشان هیچگاه برای مردمان عادی قابل دستیابی نیست! چنین الگوهایی اصولاً هم امکانی برای الگوشدن ندارند. یکی از زمینههایی که این ناالگویی و الگوناپذیری را برای اینان فراهم میکند این است که فقط پاره خاصی از حیات آنان مبتنی بر واقعیت معرفی میشود! این حالت بدترین نوع الگوسازی است.
در قرن بیست و یکم حکومتهایی موفقتر هستند که نظارتها را قویتر کردهاند نه حکومتهایی که برنامه ریزیها را بیشتر و مسئولیتهای خود را سنگینتر کرده اند. کار سختی نیست که مسئولان نظارتها را گسترش دهند و شاخصهایی را مشخص کنند.
امر خیر، ماهیتا دارای زیبایی است. عملی ارزشمند است. کاری خداپسندانه و خلقپسند است. شخصی که به آن روی میآورد، از خود گذشته است و دیگری را مورد توجه دارد. در عمل خیر، شاهد تقدم دیگری بر خویش هستیم. این عمل ارزشمند اجتماعی، آرمانی است که بسیاری به آن دل بستهاند؛ که هر گاه چنین فرصتی برایشان حاصل شود، شکر خدای بجای میآورند.