«دارالقرآن الکریم للتحفیظ والتعلیم» که بعدها نام آن به «دارالقرآن الکریم اصفهان» تغییر یافت، در سال ۱۳۶۷ به همت حجت‌الاسلام و المسلمین مهدی مظاهری و چند تن از فعالان و خیرین قرآنی با هدف نشر و گسترش فرهنگ قرآن و عترت در جامعه توسط جمعی از شیفتگان معارف اسلامی تاسیس شد.
تأسیس این مرکز مهم قرآنی را بایستی از نخستین اقدامات منسجم و تشکیلاتی مردمی و قرآنی در جمهوری اسلامی به شمار آورد. مجموعهای که اکنون پس از سه دهه فعالیت، هزاران نفر را در سطح استان اصفهان تحت تعلیم خود قرار داد و نقش مهمی در نظام آموزش قرآن در کشور ایفا نمود، به گونه‌ای که بسیاری از اساتید و معلمان قرآن و نیز عمده افرادی که در سالهای اخیر اقدام به تاسیس مراکز معتبر قرآنی نمودند، خود از دانش‌آموختگان این دارالقرآن میباشند.
دارالقرآن الکریم اکنون بیش از ۱۵۰ شعبه در سطح شهر و استان اصفهان دارد. دانشگاه معارف قرآن و حدیث نیز در امتداد همین مجموعه تأسیس شد و هزاران نفر به عنوان کارشناس قرآن در آنجا تربیت شدند.
مجموعه فرهنگی تفریحی دارالقرآن الکریم با مساحتی بالغ بر۱۵۰۰۰متر مربع، کتابخانه مرکزی و تخصصی دارالقرآن الکریم با بیش از ۵۰ هزار نسخه کتاب در موضوعات مختلف علوم قرآنی، مجتمع آموزشی متشکل از هشت باب مدرسه دخترانه و پسرانه در مقاطع مختلف تحصیلی، نمایشگاه و فروشگاه دائمی قرآن و کتابهای مذهبی، مرکز تولیدات دیجیتال و … از جمله بخشهای دیگر این موسسه مهم قرآنی در کشور است.
نشریه رایحه گفتگوی کوتاهی با سید مجید عاملیان، مدیرعامل این مرکز مهم قرآنی انجام داده است که در ادامه به نقل از این نشریه آن را تقدیم حضور میکنیم.
- جناب عاملیان، تأسیس دارالقرآن الکریم اصفهان به همت مرحوم حاج شیخ مهدی مظاهری چه تأثیری بر فعالیتهای قرآنی کشور داشته است؟
امتیاز دارالقرآن اصفهان، که حاج آقای مظاهری آن را پایهگذاری کرد، این است که اولین مرکز رسمی نام و نشاندار با ساختار تشکیلاتی و دارای برنامه در استان محسوب میشود و میتوان آن را جزء اولینهای کشور در زمینه قرآن به شمار آورد. بعد از آن بسیاری از مؤسسات قرآنی با این مدل تشکیلاتی کار قرآنی را پی گرفتند. بعضی از پایهگذاران مؤسسات قرآنی اصفهان از خروجیهای دارالقرآن حاج آقای مظاهری بودند. تا قبل از تأسیس دارالقرآن، برنامههای قرآنی بیشتر به صورت جلسهای و محفلی اداره میشد وجلسات باسابقه قرآنی در شهر عمدتا عهدهدار ترویج آموزشهای قرآنی به صورت محدود بودند.
نکته دیگر درباره دارالقرآن الکریم اصفهان، آیندهنگری درباره این مجموعه است که از همان بدو تأسیس وجود داشته است، از همان روزهای نخستین بیش از هزار نفر از دانش آموزان دختر و پسر تابستانها جذب میشدند، به کارهای درسی و ورزشی میپرداختند و به اردوی مشهد برده میشدند. کم کم شعب دارالقرآن نیز تأسیس شد که بیشتر بر روی فعالیتهای بانوان تمرکز میکرد. همزمان یک تفکر نیروسازی و تربیت معلم قرآن در دستور کار بنیانگذاران دارالقرآن وجود داشت. محصول این تفکر تأسیس دانشگاه بزرگ معارف قرآن و عترت شد که خروجی آن معلمین قرآن و افرادی است که با علوم قرآنی آشنایی دارند.
- سابقه آشنایی شما با مرحوم حاج شیخ مهدی مظاهری به چه زمانی برمی گردد؟
از دوره بچگی از طریق مناجاتها و مناسبتهایی مانند ماه رمضان با ایشان آشنا شدم. بعدا هم ارتباط کاری پیدا کردیم. به دلیل فعالیتهایمان به منظور جذب نوجوانان در دارالقرآن از سالهای اولیه تأسیس آن کمک میکردم. در سالهای اخیر که بیماری حاج آقا شدت گرفته بود، قدرت تکلمشان ضعیف شده بود، اما با همان حال با من تماس گرفتند. آن زمان مدیر آموزش و پرورش بودم و گفتند: «من دیگر به خودم راهبردار نیستم.» این جمله در ادبیات ما اصفهانیها کنایه از این است که دیگر عمر طولانی در خودم سراغ ندارم. سپس فرمودند: «من نگران دارالقرآن هستم.» پیشنهادشان این بود که من مسئولیت آن را برعهده بگیرم. بنده آن موقع مجبور بودم به تهران بروم. پس از مدتی که به اصفهان برگشتم، کسالت ایشان شدیدتر شده بود. از آن زمان که چند ماه قبل از وفاتشان بود مسئولیت را عهدهدار شدم. الان حدود دو سال و چند ماه است که عهدهدار این مسئولیت هستم.
- اگر بخواهید ایشان را در چند جمله توصیف کنید، چه میگویید؟
از نگاه بنده و همه کسانی که در شهر اصفهان با نام و فعالیتهای ایشان آشنایی دارند. بارزترین خصوصیت ایشان چندبعدی و جامع الاطراف بودن و چندجانبهنگری در مسائل اجتماعی و فرهنگی بود.
اگر نگاهی به فعالیتهای ایشان بیندازید، میبینید که نگران وضعیت جامعه بودند و برای همه اقشار جامعه دلسوزی میکردند. وقتی از بعد مادی نگاه کنید، میبینید که ایشان توجه ویژه به فقرا، سیر کردن و پوشاندن مساکین، کمک به ایتام، کمک به جوانان نیازمند و … داشتند. تأسیس انجمن مددکاری امام زمان (عج) ویژه ایتام و صندوق جهیزیه صاحب الزمان (عج) نمونه بارز این توجه است. ضمنا اینها مراکزی هستند که علاوه بر ارائه کمک مالی، کار فرهنگی هم میکنند، چون دغدغه ایشان این بود که کمک مالی و کار فرهنگی در کنار هم باشد. در مورد درمان بیماری، انجمنهای خیریه، مراکز درمانی و بیمارستانهای مختلف را تأسیس کردند. مؤسسه ابابصیر را نیز برای کمک مالی، درمانی و فرهنگی به نابینایان تأسیس کردند. لذا مهمترین ویژگی شخصیتی ایشان را نگاه چندبعدی و تفکر چندوجهی می‌دانم و خیرات و برکاتی هم که از ایشان در اصفهان و حتی در ایران به جای مانده مؤید این مطلب است.
